ڏوراپو

جڏهن هوائون شاهدي ڏين ته تون آهين. جڏهن هي چنڊ ۽ تارا منهنجي هجڻ جو نياپو توکي ڏين. تڏهن پنهنجي دل جي دري مان هڪڙو دفعو ليئو ضرور پائي ڏسجان ته آءُ توکي ڪائنات جي هر هڪ نظاري ۾ نظر ايندس.

منهنجي هجڻ جو احساس تنهنجي اندر ۾ جاڳي پوندو. آءُ توکان پري نه هوندس. بس هڪ دفعو دل سان ساري ته ڏس ۽ پوءِ ڀلي صدين تائين وساري ڇڏجان. آءُ توکي ڪائي ميار ڪونه ڏيندس. 
ڪوئي ڏوراپو ڪونه ڏيندس…!


Comments

Popular posts from this blog

ڪتاب: ”نِوڙت سڀ نماز“ جو جائزو

ڪتاب کي ڪيئن پڙهڻ گهرجي

زندگي جو فلسفو